anlamıyorlar beni virga...sen anlat yağamayan bulut olduğumuzu
ulaşamadığını serpilecek suyun,iki arada kalmış siyahımıza






gün/eşliydi bir zamanlar bilirsin

ben ateşi severdim

sen suyu

varoluş hiçbir şey şimdi

gökyüzü buruşuk

belkiler ince hastalık

kirlenmiş gözyaşı düşünce

çok ihtimalsiziz...ne fena

aşkla zorumuz var bizim

rüzgar da var alabildiğine

sesi titriyor içimden geçirdiklerimin

üşüyecek üstünü açmış gece

tut uçurtmaların ipini

çekelim virga

çıkalım çığırımızdan birlikte






kabuğuna direnen yarayım sanki...

az önce umudumu da kırdım virga

elimi,ayağımı dolaştırdığım odada

yüzümden düşen bin parçayı da

düştüğü yerde bıraktım,

yüz görümlüğü olsun diye yarına

içim hırçın mı hırçın

sokağın boşluğuna vurayım diyorum

durup dururken öyle

vakti öldüreyim...

iki yakasına sarılıp ,

boğazını sıkayım şehrimin

sebep sendin diye başlangıçlara

suyuna bin kulaç atayım sonra

yüzüstü bırakıp kendimi akışına






ikimizde araftayız virga

bi- günah

bi- çare

aşktık ikimiz de

o kadar da çok

sen toprağa,ben O’na

tükeniyor gibiyiz virga

yine de tükenmeden

kimse almayacak bizi

bir eyvah buldum evlat ediniyorum,

büyüsün diye benimle

halden de anlıyorum

o yüzden birazdan

hoşça kalacağım dünümle

ne selam

ne sabah

oldu bittiye gidiyorum

sen de hoşça kal,

ne kadar kalınırsa ,

buharlaşıp yok oluşlarda




bilirsin...ayrı ayrı yazılır hoşça ile kal virga





suadiyeağustosikibinondokuz

Demir Mutlugil