BU SOKAKTA BİR AY IŞIĞI SAKLI
Kördüğüm yollarda mıydı çözüm
Ay ışığında saklıydı oysa özüm Elim, yüzüm ve gökyüzüm Sendin belki de son sözüm Son nokta derken bitince Kendinden geçti insan farkedince İçine işliyor zaman sezince Sus deyip saklıyor çok sevince Uzak tuttun kendinden Kaçtın belki de bendinden Yok saydığın gerçeklerde gelince Kaçamadığını anlar insan kaybedince Yoksaymak da mı gizli masal Yoksa kalp atışında mı saklanılan Boşluğa bakınca kaçışır insan Bile bile delilik değil midir o zaman Aşk susarak mı anlaşılır Kendini dinleyince mi açılır Anlatmak için çok mu uğraşılır Kalbine yakın olanını bulunca. |
karan