Sobe
Zamanın andan kopan çığlığına sığındık
Ve inanır mısın, sığdık dünyanın kuytularına Kuyularında aklımızı kaybettik bir sokağın Sağı solu sobe olan bir hayatın son oyununu oynadık İnandık herkesin iyi olduğuna Ve tertemiz doğduğuna tüm bebeklerin İnandık, daha sormadan cevaplanan sorulara Sonsuzluğuna inandık fani çiçek bahçelerinin Bir nefeslik yaşamların bir hevese dönüşmesini seyrettik Öldük gördükçe, gördükçe büyüdük Hislerini mezara gömen birer ceset olduk Görmezden geldikçe çıktık insan olmaktan Görmedikçe hissetmedik, eksildik ruhtan Eskidik çoktan Ama kabullendik tertemiz doğan bebeklerin aynı kalmadığını Nasıl bir kabullenmekti bu eksilirken canımızdan Kanımızdan Aklımızdan Kötü insanları yalnızca filmlerde gören çocukların Saflığını da sobeledik, çıkardık hayatlarından Bir çocuk bağırdı duymadık Bir kadın ağladı anlamadık Bir insan daha tüketti içindeki çocuğu Saklandı hayat, sobelendi iyilik Bozamadık oyunu... Ve inanır mısın, hiç garipsemedik dünyanın kuytusunu |
Yüreğine emeğine sağlık
_______________________________Selamlar