Sen, yağmamış karda ayaz ararken
Ben, doğmamış günde bekledim seni.
Yusuf esir düşüp rüya yorarken
Gecenin koynunda sakladım seni.

Çöllerde Mecnun’un Leyla’sı oldum
Ferhat’ın küreği, kazması oldum
Annenin evlada kızması oldum
Baba kalbi ile hakladım seni.

Yarıldı gök kubbe açıldı perde
Gördüm ki melekler bile kederde
Musa’nın denizi yardığı yerde
Bir uçtan bir uca ekledim seni.

Bir yavru ceylanın kondum döşüne
Her gece Fatih’in girdim düşüne
Gemiler kaydırdım bir gülüşüne
İstanbul ilinde yokladım seni.

Yağmur damlasında açan gül gibi
İbrahim narında oldum kül gibi
Yeni sevdalanmış bir bülbül gibi
Gördüğüm her bağda tıkladım seni.

Çekil git dünyamdan, gelme bir daha
Yarım bir gece kal, erme sabaha
Döndüm dünya gibi, durdum Allah’a
Gayrı yüreğimden akladım seni.

N. KARAALİOĞLU