Bizden sıkılmadan hane sahibi,
Usul usul yola çıkalım gönül.
Deryayı arayan dereler gibi;
Diyardan diyara akalım gönül.

Ulaşalım başı sisli dağlara,
Gül olalım bahçelere, bağlara,
Muhabbet ekelim tüm dimağlara;
Tabuları tek tek yıkalım gönül.

Biçare kullara çare olalım,
Gerekirse pare pare olalım,
Eyyûb’un döşünde yare olalım;
Sabır meşalesi yakalım gönül.

Yol edelim enginleri, düzleri,
Söndürelim yüreklerden közleri,
Kapatalım bu bendeki gözleri;
Senin gözün ile bakalım gönül.

Lisanı olalım cemi milletin,
Dili olmaz ayrılığın, hasretin,
Yakasına yapışalım gurbetin;
Sonra boğazını sıkalım gönül.

Bakmayalım endamına, tipine,
İnmeyelim kökenine, kipine,
Yusuf ‘a uzanan sevda ipine;
Vuslat kovasını takalım gönül.

Dümenden üzülen sahte dostların,
Yüzümüze gülen sahte dostların,
İçimizde ölen sahte dostların,
Tabutunu sağlam çakalım gönül.

Şu yalan dünyada mihman Niyazi,
Hak, sevgi üzere yarattı bizi,
Silinsin, dünyada kalmasın izi;
Nefreti mahpusa tıkalım gönül.

N.KARAALİOĞLU /23.03’18