tutsak düşen şafaktır bizleri çağıran sevgilim
bir gecede göz almıyor ki parlayan ışık
iyi bakarsanda görürsün yıldızları
çökmeden karanlık

en güzel imandır sevgilim
insanın insanı,doğayı sevmesi
bir başak misali
bir çocuk ağzıyla gülmek deli gibi

toprağı işlemek
onunla bütünleşip ezgisine kulak vermektir
en güzel his sevgilim
ve en mühimi özsaygı
ve kimilerinin tahammülden öte içinde
ukde olan paylaşım
saban izine düşen çekirdeğin
sevi halayıyla yayılıp
mutluluktan çağıldayarak avuçlara akışı

öğretebilmek insanlara en güzeli:
yalnız bir dokunuştan ibaret olmadığını
elele tutuşmanın


hep belaya sürükledi
içimde pankart açan adalet duygusu beni sevgilim
ne candan değil mi
mesele kalırmıydı herkeste bu denli
mesuliyet kıpırtısı olsa


gözlerin,
saklı kalan (saklı kalan:kelepçeye vurulmuş bir belirtidir, bence)
tüm belirtilerin anahtarı gözlerin
derinliğine inmek zor olmasa gerek
bulanık bir suya bakıp birşeyler arar gibi...

-sözde değil
gözde ara arayacağını... tabii bulabilirsen sokağını
gözdeki yüzün-