Perestij
-yine seni düşündüm
düşümün içinde- seviyorum sözcüğü yetmiyor içimdekini tanıtmaya bu bir tutku ilerledikçe vakit hudut bilmeyen olmadığın yerde yokum olmadığın yer susku açtıkça arayı rutin adımlar yaşam belirtisi göstermeyen tutunurum direngenliğime bağlanırım dahası yalnız kaldığında piyale her özlem bir kavuşmadır derim kırarım hüzünleri sarılırım geceye sen diye yıldızları gözlerimde aradım pencere ne gezer; yatırıp sipere kirpiklerimi üşüten bir alaz:olmayışın dudakların ucundaki sarhoşluk bulaşır imgelerden ne isterim hissedeceğim sıcaklığından başka senden... |