Ense kökünün
intiharında bir sır vardır sevgili
bilirsin ben uzun şiirler yazarım
çok şey anlatırım
Ya şiir sen olursun dünya bir yansıma
Ya şiir dünya olur sen bir yansıma
Yahut kocaman bir gece kaplar etimi

Ben yalın ayak koşamam artık aşkın yollarında.
Zaten
canım tatlıdır
taş batar
cam batar
can batar
sonrası kan kaybı
his kaybı
ruh felci
Ne anladım ben bu işten.

Bir şeylerini kaybetmek için
Birbirini seven bunca insan
bunca yatak odası
Nasıl yeniliyor zannediyorsun otel odalarına eksilmeye öpüyor herkes birbirini
Eksilmeye soyunuyor geceler birbirine
iz bile bırakmıyor
ten
ten üzerinde
Ah umrumda da değil zaten tenler
tentenler.

Hayır matmazel
ben seni öptüğün de
sen beni sardığında
çoğalmıyorsa sokak lambaları
genişlemiyorsa kaldırım taşları
daha güzel gülmüyorsa bu kentin çocukları
Lezzetlenmiyorsa ettiğin kahvaltı
Ne farkı kaldı dünün bugünden
Yalnızlığın Aşktan.

Sana giden yollar boyu
gözüm
kilometre taşları ve şehir merkezi tabelaları
Senden giden yollar boyu tüm mezarlıkların kapısı açık.

Pencere önü çiçekleri gibiyim artık
Dil küsüyor türküye
Ten nefse
Yürek şiire
Akıl ilme
Soluyorum
Soldurma.

Bende açmayacaksa artık evler perdelerini
umurumda değil inan
Bana değilse şiirler, o da umurumda değil

Ben bir yarayı bile itinayla sevebiliyorum
ve üstüne titriyorum kesiklerimin.
her ad yarasıyla güzel.

Bir şiiri inceldiği yerden defalarca öpebilecek
kadar cesareti kendinde bulamayacak
kimseyi istemem.

Yoksa zaten öğrendim ben yolları
Bir cesedi yüklenip gitmenin vereceği acıyı
ve gururun
o muhteşem
tekilliğini

Kibirden yaratıldım, kibrimle öleceğim
kibrim büyüklüğünden değil asla...
Bir ara anlatırım belki onu da.