‘’kendisi olma sen de gölgesi ol
hem daha uzundur gölgesi aşktan
hem aşk da köprüsü kadar uzundur bazen
tam kendisi olmasın
aşk ortada kalsın’’
(Haydar Ergülen)

Yitik bir gün’ün bir metafor olduğunu
Nereden çıkardın?
Ya da üzüm tanelerinin g/özüm olduğunu?
Makbere ırağım, sevgili
Aşkın da müridi bir hece olmaya nasıl da yakın.

Aşkla yıkadım yüzümü sabah sabah
Aşk ırkının da soylu bir neferi.
Ne uzadım ne kısaldım
Severken.
Sevdiğim de yalan, sevgili
Sevmek ne ki yanarken aşkın ferinde
Kaçık bir imge
Tahayyül edebileceğinden çok çok öte.

Gözümde süzgün yıllar.
Mihrabım, sanrılarım ve kıble bellediğim
Yarenlik ettiğim satırlar.
Aşkın da bir vecize olduğu gerçeği.
Sahi gerçek neydi ya da sahici
Bir yitiş mi de,
Sözcüklerle arındık pürü pak
Sonra da sehven sarıldık birbirimize
Dik yokuşlu geçit vermez
Lahzasında ömrün
Bol kepçe aşk misali
Öykündüğümüz güzelliklere.

Kara çaldım ben bu gün beyaza.
Ne de olsa titrimde zaman ve yanılgı.
Ağlak yüzlü bir bulutla hasbıhal ederken
Tanrı ve martı
Ben kimdim de araya girecektim?
Lakin denedim ve direndim de:
Derken yakalandığım ahmakıslatan
Ne de meczup bir varlıkmışım meğer
Yer gök girdi birbirine bir yaz vakti.

Sancılanan ben değildim safi
Üşüşen dizelerime Abaza ve yetim düşler
Her mavide aşkı;
Her bulutta acıyı;
Her yasta da mademki patavatsız bir sözcüktüm
Derledim topladım yasımı
Daldım meczuplar semtine.

Irak düştüğüm kadar siteminden ahvalin;
Sersemlediğim kadar da vecize imlerin
Tehdit yüklü vasfıyla
Kınımda kan lekesi
Kanımda aşkın donuk tebessümü
Mahlasına kandığım rüzgârın da alfabesi idi
Günü çoktan uğurladığım bir şiir vakti.

Ah ki ah…
Albenisi olsaydı keşke şiirlerimin
Bir de utangaç imlerin titrek elleri.
Bendim oysa açan saçan her birini
Yeter ki görünmesin tenimin rengi.

Aşkı azığa alan
Yüreği de nadasa alıp teskin eden
Muteber bir hükümle de kesişti madem yolum…
Bir şiir vakti, sevdim sizi
Bir de tan vakti tuttum öğüdünü annemin
En diri gölgeyle hasbıhal edip
Tinimde dolaşan gölgeleri de savurdum
Taziye gelen kuşlarla da avunup
Tuttum yasını mevsimin.
Mevsimdi bir şiir vakti saklı tuttuğum
Gizemim.
Ve gizemdi mevsimin bir vakti
Yeri göğü şiir b/ellediğim.