Her mavi ıssızlıktı ve de yılgın.
Muteber sunumu ile döngünün, kürediğim bir safiyet aşkın da mağlubiyeti sarmışken evreni en dingin yürekte bile nadasa alınan da bir coşku.
Sanrı yüklü ve sevecen kıblesinde bir düş’üş kanıksanan en demli yenilgi az sonra’nın mağlubiyetine göz diken sair imge ve şiir olmak adına düşmüşken yola gecenin donuk feri…

İhya edilesi bir düş’üm
Nihayetinde sızdırdı yüreğim,
Kapışan asaletin zalim ile mücadelesi
Direndiğine istinaden haysiyeti
Duvar dibi bir söyleşi belki de
Kılıfına uymayan hangi şaibeyi ıskaladık da
Doğruyu teyit etti meleklerin her biri…

Sükûn yüklenip de gece
Dizginleri elinde ya da değil:
Konuşlu bir safiyet hepi topu
Yüreksiz bir sancaktan ötesi
Elbette karanlığın kinine müdahil
Sıra dışı bir izlekte,
Doluşan gözyaşı ile rahmet
Otağı kuran şairin güncesi
Mensur bir sevda
Aşkın skalasında titrek bir ibare.

Gönül gözüyle açık duran her pencerede
Tınısı dahi duyulmayan mahcubiyet
Sonların şıksız haznesi
Hazinelerin de kayıp her zerresi
Ne de olsa hidayet odaklı bir mecburiyet
Faninin kendiyle mücadelesi.

Zaman da durdu ya
Ve mevsim
Ve kanlı gözlerinde sükûtun
Aşkı haczeden bir mağlubiyet
Göz teması kur ya da kurma
Yeter ki diline düşme iblisin.

Sözcükler…
Patavatsız kelamın diri ve dingin bekçileri.
Bir düş mahzeninde alacalı bulacalı ihanet
Gözüne soka soka yalnızlığın
Gözden düşen bir bedel belki de
Yükümlülüğü şiirin hoş bir seda;
Endamlı da bir veda
Hutbenin zirvesinde o d/okunuş;
Oku, emrini veren Yaratan
Sevmeyi de ilke edinmiş belli cihanın alın teri
Her katresi hüzün olsa ne fayda?

İkbali maneviyat yüklü bir günce
Gözümün nuru sevdalı yürek
Nazenin bir dokunuş
Ah’lar kıtlanırken dün ile
Dün’ün gözü hala yarının da bohçasında saklı hurafelerde
Edebiyle müsemma bir selam
Başımın tacı varsın elem yüklensin her hece
Doğduğuma binaen
Ölüm dahi güzel Rabbin elinden
Hele ki müjdesi değil mi ki özlemin sona erdiği
Kozasında eriyen mum gibi varlığım
Aşkla ihya olmuş katıksız mevkiim
Derya yüklü elemim, ne gam…

Sefamı elbet süreceğim vakti geldiğinde
Her nefesime şükür
Nefsime ölüm
Yüreğime kürek dolusu tevekkül
Bir izafiyet teorisi olsa olsa
Muteber bir dilde yükümle hemhal
Aşkın nazarında bir hamal
Ölümü bile olmalı aşktan seven insanın.



Dostlardan inciler...

sen ruhumun gül dalısın
ebediyen ıslatamam seni
hasret yağmurlarıyla
düşlediğim gözlerin bırak bende kalsın
acıtma canımı
hicran şarkılarıyla...Teşekkürler değerli Düşler Sığınağı.