SANA EMANET
SANA EMANET
Çok şeyler anlattılar; Senin hakkında, Hep gafletle dinledim, Zaman, zaman. Oysa; O’ zamanlar çocuktum, Çocuksu duygularım, Misketlerim, sevinçlerim, Sitemlerim vardı. Nerden bileyim, Bilemezdim ki. Birgün tanışacağımızı ; Ardı, arkası gelmeyen, Ruyalar’da göreceğimi, İkiz kardeşim gibi, seveceğimi, Nerden bilirdim. Gerçi; Zamanla, çok şeyler değişti. Yıkılmayan; Parçalanmayan, Tabular gibi. Benim de; Çocuksu duygularım, Ebruli Misketlerim, Gafleti sevinçlerim, Parçalandı. Geriye; Dup duru, bir sevgi kalmıştı, O’da hakkın kudreti, Senin sevgini tadmıştım . Bir tutkuydu, seni tanımak, Seninle yaşamak. Bir başkaların’da; Tanıdım, hakkın kudretini. Senin sevginden, Ürkenleri’de gördüm. Biliyormusun ? ; Çok mutluyum, çok sevinçliyim, Çünkü, seni tanıdım. Sana ve yüceliğine , Saygın olmayı taddım, tadıyorum. Seni ; çok, çok seviyorum Babam sana emanet, Sevgili ölüm. .. Bilent ATALAY 17/ 03 / 1994 İstanbul |