Aşk Mevsim dinlemezyorgun seyrediyor gün kapasam gözlerimi diyorum ilk hissedeceğim mevsimin ölümcül sesleri yalnızca sarı sarı kuru yapraklar eskimez düşler gibi gazellerden bir dünya yürürüm sokaklarda şiir gibi Arnavut kaldırımlı eylül kokulu yollarda imrenir gönlüm bilmediğim güzelliklere elimin altında sanki aşk şarkı gibi çınlıyor yüreğimde insan hayatlarından biriyim ben de masanın dört ayağı gibi mutluluk olsun yakıcıydı kırılmalar belki ayrıntılar kısık sesliydim eski sandıklarda gizliydi düşüncelerim şikayetsizim fakat istanbul’da sisli bir sabah mutlu uyanıyorum bir masal gibi sonbahar rengarenkti aşk gök kuşağı kadar sarıyor da sarıyor… Mustafa kaya 01.01.2019/çengelköy |