Belki bir ağaç dibinde,belki parkta,belki de kapı önünde...
Oyun oynamaktı tek suçum,belki de çocuk olmak...
Çok seneler var derdi annem, koskoca seneler önümde,
Daha körpeydim,belki hayalim büyüyünce doktor olmak...

Ben Leyla’yım,ben Ecrin ve ben ırmak,
Tek suçum kendimi koruyamamak, belki de susmak...
Üşüyorum ben annem,bedenim buz kesti,
Nerden geldi bu soğuk, bu rüzgâr nerden esti...

Bana güzeldi dediler,tahrik etti dediler,
Ama celladıma "Katil" diyemediler annem...
Karanlıktan korkan yavrunu kara toprağa verdiler,
Ama o "hasta" damgasıyla evinde annem...

Ya benim hayallerim n’olacak, yarım kalan oyunlarımız?
Daha, yeni çıkan bez bebeği alacaktı babam...
Tek suçlu sizsiniz,belki de sizin yanlış oyunlarınız(!)
Sessizliğimize çığlık gerek,küçük bedenimize yaşam...

Ben; bütün körpe bedenlerim,bütün savunmasız yavrular,
Kabil değil habil olmak için bütün haykırışlarım...
Şimdi bak sessiz bütün bahçeler,neşesiz işte avlular...
İkinci lut kavmi de helâk olsun Rabbim,sanadır tüm yalvarışım...

🚼🚼