YÖN
Sağ, sol, arka, ön, her yön tek; ön yöndür bütün yönler
Mevlâ’yladır gören gözler, diyen sözler ve özler… Sevdikçe hep yazar, yazdıkça hep sever Mevlâ’yı, Unutur bile Leylâ’yı, iki çeşmedir gözler… El yazar; göz ağlar; dil dîlber der; sev der sözler... Sevmeyene yokuş olur hem inişler hem düzler; Seveneyse iniş olur hem yokuşlar hem düzler Seven gayri, hep kâlbine kaydeder yâr Mevlâyı Eh, kaybeder de Leylâ’yı, kâlbde Mevlâ’yı gözler; Özleye özleye yanar, yana yana kâlbi közler. Bazısına Leylâ, yâri ola, aklını düzler Bazısına da hep ayna ola, Mevlâ’yı gözler Görür gayri her nesnede, sevmek ister Mevlâ’yı; Karıştırmadan Leylâ’yı, ondan Mevlâ’yı izler; Sanır mısın ki ALİ’yi, gayri, Leylâ’yı izler. Leyla leylinde kaldı. O gayrı Mevla’yı özler… |