(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Godot şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Godot şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bilge Kişi; Çok çok güzel bir şiir, okuyanı etkileyici ve dokunaklı olmuş… Şiir sev, Şiir oku, Şiir yaz... ..................................... Saygı ve selamlar..
yazar Selçuk Altun'un bir söyleşide anlattıklarını anımsadım başlığı görünce “Oyunun iki ana karakteri Estragon ve Vladimir, Godot nam bir kişiyi beklemekte ve o gelmeden oyun biterken, oyuncuların sıkıntısı izleyicileri de sarmaktadır. Oyunun akışından çok finaliyle ilgilenenler; Godot neden gelmedi; o var mıydı; bir sonraki oyunda mı gelecekti sorularının yanıtını merak ettiler” diyor ve Samuel Beckett’ın bu konuya açıklık getirmediğinin altını çiziyor. Altun, 2006 yılında Beckett’la ilgili “Beckett Remembering, Remembering Beckett” adlı kitabı okuduğunu ve bu yapıtta Beckett’ın konuyla ilgili olarak bir aktöre “Her şey bir symbiosis’ten ibaret” cümlesi üzerine düşünmeye başladığını anlatıyor: “Bir biyolojik terim olan symbiosis aynı ortamda buluşan iki değişik organizmanın birbirinden etkilenmesi anlamına geliyordu. Aklıma birden; buyurgan bir filozof ve traji-komikleşme arasında gelgitler yapan Estragon ve Vladimir nam karakterler geldi. Godot’yu çözmüştüm; o God (Tanrı) ile Idiot (Budala) sözcüğünün son iki harfinin birleşmesiydi. Bu ipucunun üstüne bir de Estragon’un takma adıyla (Gogo) ile Vladimir’inkilerini (Didi) ekledim. Orada da Godot’ya yakın bir sufle vardı. Evet, Godot’un gelmesine gerek yoktu; o zaten sahnedeydi. İki arkadaş bir absurd oyuna yakışır şekilde aralarında şakalaşıyor, izleyiciye tuzak kuruyorlardı; Godot onlardı!”
aslında absürdün deneysel varoluşu hani Beckett'in Devam edemem, devam edeceğim ikileminin tekliğe inmesi ya da Dünyadasın, işte bunun tedavisi yok kabullenişi yarayı sevmek gibi biraz da hem yarayı hem açanı perdeyi Beckett kapatsın o zaman:) Ertelenmiş umutlardır perişan eden insanı. umutlarınızı ertelememeniz dileğimle sevgiler
Kendini tekrar ederken farkında olmanın imkanı yok. Neye baksak biziz,gördüğümüz tekrarlar yanıltmasa aslında çokta yaşanılası olabilirdi sahne. Kolayı seçerken kısa yoldan ulaşmış gibi ereğe,erdim sanıyor. Sonra yine tahammülsüz başka bir "godot" suflesi üfürülüyor kulağa. Döngü üzerine döngü. Ve final anlamlanmadan ve katamadan; perde...
sevgilerimle..