Mimoza
Mimozalar
Meydan okuyacaktı Boranlara, Kaf dağının zirvesinde Bakışları Ceylan. Hassas ve Naif Umut’tu Kokusu Mimozanın Dokundu yüreğe. Bir ben bilirim Birde Gökyüzü. Sözü vardı Güneşin Gün doğumundaki Alaca karanlığa. Serpildi Ölü Toprağı Umutlara Kurşun gibi Dolu yağıyor. Papatyalar ağlarken Yazmalı yapraklarına Seviyormu diye. İncindi gönül Aklımda bir Şiir. 15.03.19 - İsmail Polat - München |