0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
973
Okunma
Mimozalar
Meydan okuyacaktı
Boranlara,
Kaf dağının zirvesinde
Bakışları Ceylan.
Hassas ve Naif
Umut’tu Kokusu
Mimozanın
Dokundu yüreğe.
Bir ben bilirim
Birde Gökyüzü.
Sözü vardı Güneşin
Gün doğumundaki
Alaca karanlığa.
Serpildi Ölü Toprağı
Umutlara
Kurşun gibi
Dolu yağıyor.
Papatyalar ağlarken
Yazmalı yapraklarına
Seviyormu diye.
İncindi gönül
Aklımda bir Şiir.
15.03.19 - İsmail Polat - München
5.0
100% (3)
