YOKSUL UMUTLAR
Yoksul kalan umutlar tükenince dindim
Koşmaktan, Hayallerden Yine umuda serenad yapan gecelerden ... Zira yokuşlar yordu Ardını merak edesim de pek yoktu Kırlar dahi yalan konuşuyordu Kuşları mevsime terk etmeleri en zoruydu... Mevsim demişken Hafif üşüyünce hangi bahardı Aylar zati birbirinin aynıydı Geçip gittiği yok Sanki zamanın intikamıydı... Kırgınım Çayımın buğusu ardına saklandım Kendi sohbetimle kalabalığım Sürç-i lisan etsem de kendime razıyım... Aybüke |