Durma, kımılda be beşer! Bir atalet bin belâdır…!
Cezbe-i mah ile bile cûşup duran bin deryâdır…!
Medd-û cezr’ledir o cûşe; eh, o cûşe irtifâdır…
Arş dahi aşkla a’lâdır, hûşedir, çün, dört köşedir. (!...)

Dört köşedir Arş, aşkından; hatta son dem sekiz köşe, (!)
Arş’tır bu, döner tavrından; şavkıyla ne biçim cûşe…!...
Cûşer de cûşer mavrından, döner her dem uçan kuşa;
İçi şu dem her dem hûşe ve cûşe olan hayrettir!...

Müstevâ kılmış Arş’ı Hakk, hem onsekizbin hemzemîn;
Ey beşer, hemzemîne bak! Geçilir ânında en emîn;
Kazadır kaza yapmamak, onun için kılınır temkîn;
Temkînli olmak muhakkak Hakk’a ermeğe sebebtir.

Bundan gerek öze elvân, içinde yedi renk nihân!...
İç içe hepsi ak için; Hakk için tam ahenk cihân;
Ak nûrdur, ışktır aşk için, gayri ayân olur nihân
Ve dahi ilm, aşk… hep ayân; uyan, bu yed-i kudrettir!...

Hep aşkıyladır bu yedi; gider gayri leyli hemân;
Mükemmel nûrdur yedi, vermez bin leyliye emân;
Kıvâm bulmak gerek, ha yedi belâ, ha yedi elvân…!
Telvîn edilse bil emân, belki temkîne sebebtir!...

Var naz eyle niyâz ile, erdirir makâm-ı naza;
ALİ, aşkla niyâz eyle, uğramazsın i’tirâza;
İ’tirâz gafletten gele, herkes bunu bile, yaza…
Niyâz eden uyanıksa, bu imtiyâza sebebtir.