Dünyanın her hali seninle güzeldi.
Seninle yaşadım,
seninle vardım ben sevdanın tadına.
Hayallerime doldun,
rüyalarımda hep seninle oldun ben,
seninle.

Adını her duyduğumda,
yüreğim çarpardı.
Ben çarpardım yüreğimi,
çaresiz de olsam.
Senin hasretinle,
ben çarpardım bu yüreği.

Bizim sevdamız,
belki ömrümüzü yokuşa sürüyor,
belki de zarar veriyor,
Evet,
Evet zarar veriyor.
Hem birbirimize,
hem sevdiklerimize.
Söylesene!!
Kendi hayatından bıkar mı insan hiç?
Bıkar mı?
Ben bıktım.
Evet,
Evet bıktım.

Ayrılık kapıda beklese de,
zaman işliyor hep bizim aleyhimize.
Bilmiyorum.
Gelir mi?
Buluşacağımız,
kavuşacağımız o an.
Bilmiyorum ama.
Ben HAYATA ELVEDA DERKEN,
canı gönülden dilerim ki,
canı gönülden,
benim acım,
senin mutluluğun olsun.
Ben seni işte böyle sevdim.
Böyle.

Gezdiğimiz caddeler,sokaklar
ve o sokak lambası.
Onlar şahitler.
Gözyaşlarımın değerini,
en iyi onlar bilirler.
Nasıl acı verdiyse MEVLAM.
Sabrını da verir elbet.

Ve ölümüm bir gün düşerse eline.
Son nefes alışımda,
dilimden çıkan şu cümle,
mutlaka ulaşsın gönül hanene.
BEN SENİ SEVDİM DE ÖLDÜM.
Bu da bir ömür yeter sana.

Yazan : Recep Hamza