TURAB
Yatmış selvi dibine
Bir sükunet içinde Kahkahası duyulmaz Yaşı donmuş gözünde Kurdu, kuşu unutmuş Cümle alem düşünde Ebedi demir atmış Avuç turab içinde Ne güneş görür, ne yaş Ne katık ister, ne aş Ona sadık arkadaş Dikilir baş üstünde Toprak belemiş boyunu Us`dan silmiş soyunu Bitmiş dünya oyunu Bir karanlık içinde. Ankara 1988 (55) |