Toprak serpme, biraz da güneş tut
Gözlerimden nem çekilsin dedim
Karanlığım, karanlıkla sınanmış
Kıştan kalan bir soğukla her yanım üşüyor anne dedim
Ama bu yolda üşümek de, yanmak da var dediler
O zaman yanayım, bu vatan benim
Uğruna binlerce kez üşünür de, ölünür de dedim
Ve ben şimdi sana gelmeye karar verdim anne...

Yaz gönderseler, yazla şenlense yüreğim
Yaz sıcak, yaz aydınlık, güllerle bezense yüzüm
Ben yine de çok üşürüm sana gelemezsem
Dört mevsimlik güzel annem, sensizlik daha da ölüm...

Toprak soğuk mu soğuk biliyorum
Üşüterek akıyor gözlerimden nehir
Sen benden uzak, ben sensiz biçare
Derdime sensin tek çare, sana gelmek istiyorum
Hemen buluşalım, karanlıklar aydınlansın annem...

Ağaç kökleri sımsıkı sarılmış yosuna
Ruhuma değerek cennetime yürüyor su
Uzaktan da olsa duyuyorum, cennetin sesi çok güzel
Orada sen varsın ya annem, hayat dört mevsim...

Kolay değil uzun bir yolda yolcu olmak
Gidişi olup da dönüşü olmamak
Rüzgarın sesinden korkuyorken, fırtınaya nasıl dirensin yaprak
Ben sana gelmek için üstüme atılıyor toprak
Başımda dalgalanan ay-yıldızlı bayrak
Ben küser miyim hayata, beni getiriyor kırmızı-beyaz sana...

Bağrına taş döşenmiş bu yolların
Bu dünya yalan, karanlık, soğuk
Her şey o kadar zor, insanlar o kadar zalim ki
Her gün bir kadın öldürülüyor
Bir anne, bir kardeş, bir eş toprakla buluşuyor
Kimse duymuyor sesini, çocuklar yetim, öksüz, anne...
Ölen öldüğü ile kalıyor, karanlık yüreğime ağır bir yük
Sen bana gelemiyorsun diye, burada beklemem anlamsız
Aç kollarını geliyorum,"Anneler Günü"n kutlu olsun demeye annem...

Bak kavuştuk şimdi yanındayım, toprak çok sıcak
Kolların çok şefkatli, ben hiç üşümüyorum artık annem...

Rukiye Çelik
Ankara 13 Mayıs 2019