Kararan Ufukların doğum arifesinde,
Hükümler yorumlanır suhuf sahifesinde.
İnsanlığın öldüğü Dünyanın sahresinde,
Ufuklara bakılır bir Nur belirir diye…

Zalimin kuşandığı.. “zülüm hükümdarlığı”.
Tapılan taş ve ağaç, sarsmaz mıydı varlığı,
Bir çağ ki düşünün siz iyiler mezarlığı,
Ümitle beklenirdi zülüm dürülür diye.

Düşünen mümbit gönül salar kendini çöle,
Çoraktır dağ ve bayır hasret çekilir güle,
Sinmiş karanlık fikir görünen tüm mahfile,
Kulaklar asumanda; Müjde verilir diye.

Sineler kebap oldu İsa Nebi den beri,
Fesad ve ifsadları kuşatmıştı her yeri,
Bir avuç hanif idi günahlarından beri,
Ümitleri, Mahmud un devri görülür diye.

Ağlayıp nalan eder ulu ruhlar sahrada,
İsyana müptela ruh, en harami sofrada,
Mazlumların hesabı, Mahkemeyi Kübra’da,
Korku boydan aşıyor cürmüm serilir diye


Atila Yalçınkaya