Bir kulum ben bir köşede, hiç de bilmezler beni!...
Şöyle, elleri ile bile göstermezler beni!...
Uzaktan bir görseler de bilenler bile beni,
Şöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...

Halbuki bense bir dostum Hakk’a ve Hakk dostuna;
Dostluğumu bir gör dostum, sonra anlat dostuna…!
Hep en ücrâdadır postum, dostluğumun kasdına;
Şöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...

Hep unuttum postumu ben dostumu anar iken,
Çok sevdim ol dostumu ben postumu atar iken,
Bir köşede sustum da ben dostuma yanar iken;
Şöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...

Olur iken dost ile dost, gelmek için kıvâma,
Ma’şûk oldu ol konuk dost, kondu gönül yuvama;
Ma’şûk’tan ağyar ehl-i post, değil bana dost ama…!
Şöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...

ALİ’yim ben bir köşemde, dostla dostluktur işim
Bencileyin cûşem de, gör bak nasıl sevmişim…!...
İşte gör bak…! Bu köşemde gözü yaşlı dervişim;
Şöyle… elleri ile bile göstermezler beni!...