Ziyan etme sadrı ki, ol âleme masdar gibi;
Rûhuna giydiğin ten yeleğine astar gibi
Dikilmişken o masdar kadar astar en yerinden,
Gevher denen cevherinden nûr saç dur sıtâr gibi.

Özdür, candır, nefstir bi’r urr ra’bi yuvası gibi;
Hep ayetten oku da “Gu-r rabbi…” duâsı gibi,
Ulaşmasın gevherine nâr, nefsin evhêrinden;
Eder gevherinden, göze gelen şems şuâsı gibi.

Tutuşur her yanın cayır cayır, yanar kav gibi
Darmadağın eder kâlb dağını, yanardağ gibi
Nefs yanardağdan da öte, patlar en derinden
Sığınırız şerrinden ki, her dem patlar lav gibi.

Kıprar kıprar, çarpar durur nefis mevriye gibi
Oturur bazen, pek konforludur kevriye gibi
Bahriyede devriye gibi kalkar benderinden
Parlar evhêrinden; fosforludur cevriye gibi.

Pişmiş bahâ bir metâ yok âlemde cevher gibi;
Var mı ki, cevher sînede bir zerre gevher gibi?
Bin kerre mivher gibi fosforlu nefs zemherinden
Gufrân için gevher sar sadrına bir miğfer gibi.

Var mıdır acep emmâreli ALİ kemter gibi
Piyasada hep kırk paralı hali enper gibi
Hem en periyal, hem en enperiyal en derinden
Serkeş, anter nefsi saldırır hep panter gibi.