turnusol devrim...dengini, rengini bulamadan nefes alamıyor insan, demini alamıyor zaman kesik bir cümle oluyor bazen hayat omuzlarda sussan yalan, konuşsan kıyam bazen de geceyi emzirip yalnızlık büyütüyor koynunda bir serçe daha ölüyor şafağının kırıntısında // bir nehir misali yeşil ve çıplak doğuyor önce insan yatağına göz göz kirpikleşiyor zamanla boy veren akıntısına kızıl akıyor telaşı büyüdükçe denizine, okyanusuna ne zaman perdesini aralasam düşlerimin tülleşiyor, perileşiyor penceremde izlerin uçsuz, bucaksız dize oluyor imgeleşiyor varlığına şiirlerim İlikliyorum geceleri sımsıkı gözlerime sararıyor göğüme şelalenen yağmurların asitleştikçe damla damla kırmızılaşıyor iltica yüreğim baz aldıkça bakışlarını turnusollaşıyor devrimine ömrüm… ilhanaşıcımayısikibinondokuz |