ÖZLEDİM
Ey can bu kadar mı yordum seni?
Bu kadar mı kaçar oldun benden? Seni sevmenin bedeli bu kadar mı ağır? Ey huzur kokanım Sen bu kadar mı Vefasızsın? Yoksa ben mi çok üzerine düşüyordum? Bana verdiğin o huzuru özledim biliyormusun? Sessizliğindeki Sesini özledim.. O gülen gözlerini özledim.. Gülümserken yanağında beliren o gamzeyi o gamzeye dokunmayı özledim .... Ben mi çok sevdim seni? Yoksa sevilmenin Değerini sen mi bilemedin? ... Halbuki tüm kelimeleri sende bütünlemiştim... Ve zamansız huzurum aşk sende tam olmuştum geçmişim hiçten ibaret demistim. Şimdi ise sen yok oldun.. .... Şimdi Git kaç kaçabildildiğin kadar bu sevgiden... Nede olsa bu sevgiyi yaşayan, Burada tam yerinde duran , Benden başka hiç bir yere gidemeyen, Veyahutta hiç bir yere sığdıramadığım bir sen daha var burada...(BENİMLE) ~!P€K KA£KAN~ |
Ey geçmişim!
Kahroluyorum!
Geçmişi düşünüp yanıyorken ben
Her günkü dünün pişmanlığı ekleniyor azar azar
Gün gün tükenip azalan ömrüme,
Kan akıyor yüreğimden sızısı ince
Sancısı büyük, rengi korku
Izdırabında eziliyorum ve
Anlıyorumki! Pişmanım......
Kocaman özürdiliyorum
Hemde kocaman kendimden.
Neler taşıttım sana, Ey yürek!
Sen en büyük pişmanlığımsın,
Sen en büyük hesabımsın,
Sen en büyük davacımsın,
Hakimim sen, savcım sen, avukatım sen
Mahkum mu? O da ben
Eller bağlı, kolda kelepçe
İşte ben
Gelde yargıla yargılayabilirsen.
İster as, ister kes
Karar senin geçmişim
Sen pişmanlığımsın.
Üzgünüm.
Adem ÖZEL (SORGUNLU)