BİR SABAH NAMAZI
Uykudan kalk güneşten önce karşıla sabahı,
Baksana gülün üstüne sabah çizgisi düşmüş. Bekleme bir gün sana okunacak selayı, Bülbül bin bir esma ile öterken gül üşümüş. Mahmurlu gözlerden zorla dağıtılmış uykusu, Sıcak yatakları yavaşça terk eden gövdeler. Akşam yatarken verilmişti bu vaktin muştusu, Nurdan alınları ortasından öper secdeler. Gece yerini yavaşça bırakırken sabaha, Bir ezan sesiyle kendine gelir yeryüzü. Müslümanlar sıralanmış dizilirken divana, Güneşin nurdan çehresini karşılar yeryüzü. Uslu adımlarla tut nurdan mabedin yolunu, Her adımına şahit olsun ayazda sokaklar. Gıyama dikil kır nefsin kanadını kolunu, Senin tüm günahlarını yaptığın secde saklar. İnsanoğlu bir zerre divanda boynunu büker, Sen! Eğil, bükül, küçül tozlu halıya kapaklan. Küçüldükçe gönülde arşa doğru kule diker, Ey! ! Şirret nefs kendini bil,kendine gelde aklan... Ne dünya gelsin aklına, ne ahiret, ne sırat, Gözünden iki damla yaş ’O’secdeye dökülsün. İnkişaf etsin sende yaratılıştaki fıtrat, Senle birlikte doğan var ya ölmeyen’O’ölsün. Kubbeler altında ayetlerin sesi çınlasın, Seherde secde etmemek etmekten daha zormuş. Biride bana ne olur kulum diye fısıldasın, Meğerse dünya secde ettiğim yer kadar olmuş. Jale Keskin |
Gözünden iki damla yaş ’’O’’secdeye dökülsün.
İnkişaf etsin sende yaratılıştaki fıtrat,
Senle birlikte doğan var ya ölmeyen’’O’’ölsün.
tebrikler