UNUTTUM ANNE
Asık suratım gülmüyor yüzüm.
Acılar hep acılar,bitmiyor hüzün. Hergün yazsamda bitmezki sözüm. Konuşup gülmeyi unuttum anne. Bayramda kucaklaşıp el öpmeyi, Misafirlere tatlı ikram etmeyi, Oturup karşı karşıya sohpet etmeyi, Yanlız kala kala unuttum anne. Pişmanlık içimi yaktıkça yakıyor. Yaşadıklarım sıktıka sıkıyor, Ümitsizlik yıktıkça yıkıyor, Ayakta durmayı unuttum anne. Birileri beni benliyimi aldı. Çeyizlerim sandığımda kapalı kaldı, Gelin olma hayeli içimde kaldı. Düyünde halay çekmeyi unuttum anne. Birçok şeyi özledim anlatamadım. İçimdeki boşluğu dolduramadım. Geçti yıllar zamanı durduramadım. Yaşarken nefes almayı unuttum anne. şiir: Gül SUBAŞI |