BİLMEDİN
Şiir yazdım sevildiğin bil diye
Hasretinden öldüğümü bilmedin Şiir ektim yollarına gel diye Özleminden solduğumu bilmedim Topal sevda gibi her gün sekerek Adaklar adayıp, mumlar yakarak Albümdeki resimlere bakarak Acı acı güldüğümü bilmedin Ayrılık zehrini zorla tadarken Bu gönlümü yalnız sana adarken Nemli gözlerinle veda ederken Saçlarımı yolduğu mu bilmedin Bilmedin sevgili bilmedin işte Sen varsın her zaman hayalde düşte “Seviyorum” dedim sana en başta Sana aşık olduğumu bilmedin Açılmadı bir kez gönül bohçası Hicran yarasıydı dilin lehçesi Hasret kokuyorken gönül bahçesi Gideceğin, bildiğimi, bilmedin Kayda geçtim canım senli her anı Hüsran olmamalı bu aşkın sonu Bin güzel içinden ben yalnız seni Sabır ile bulduğumu bilmedin Sen diye yaptırdım köşkü, sarayı Sevda diye hep giydirdin karayı Aşkından oluşan onmaz yarayı Senin için aldığımı bilmedin Lüzumsuz benzetti, yüzünü aya Yazdırdı her akşam aks’ini suya Sen var diye her gün düğüne, toya Görmek için geldiğimi bilmedin Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |