YOĞUN BAKIM
zor nefes
mengene gibi sıkışık göğsümdeki kafes aklım karışık dilim damağım yapışık tamam sanki hayat gelmede galiba memat bende bilirim kabahat dikkat etmedim kendime hayatım geçti hep harabat karanlık hem de nasıl şu acun dindi sanki acım lizör kokusu eldivenin lastik dokusu yok içimde ölüm korkusu yüzüm deki de ne nedir sağım solumdaki etime mandallı kablolar etrafımda ağzı maskeli kadrolar yerde karolar tavanda karolar anladım bunlar doktorlar ayarlı karyola mekan oksijen makinası tamam biri var baş üstüm de bib bib öten kalbimle aynı tempoyu tutan utan lan kaderim utan nerede sevdiklerim uğurlarına öldüklerim camın ardı gördüklerim hepsi orada keder dolu yürekleri belli gözleri endişeli eşim oğullarım gelinlerim torunlarım canlarım ciğerlerim birde fedakar kardeşlerim nereye gidip geldim dedemi babamı annemi nenemi mi gördüm tam bilmiyorum lakin hayatın ipini yeniden ördüm. hasta halle yazdım bunları yaşadığım insanlık halleri aman siz dikkat edin sağlık denilen nimeti bitti dört günlük macera işte yine geldim dünya merhaba |
Çok güzel ve duygusal bir şiir okudum, yüreğinize sağlık…
Şiir yeni bir yaşamdır…
...........................................Selam ve saygılarla..