SORMA USTA
Hiç bu kadar kırılmadım ki usta
Sürekli canım sızlıyor durmadan.
Geceleri alıştım uyku girmez gözlerime.
Ağladığım da gözler kırmızıya bürünüyor.
Umut edince suya düşmek yoktu.
Düşünemedim, gözlere perde inmişti...

Hiç bu kadar kırılmadım ki usta.
Öyle yorgunum ki sorma.
Boş mezar görsem gider içine yatarım.
Ne diyordu şair.
"İntihar haramdır, bizde yüzümüzü astık." Diye.
Ben yüzümü bırak herşeyimi astım.
Ne duygular bıraktım ne umutlar.
Herşeyi ver yansına verdim...

Dedim ya hiç bu kadar kırılmadım ki usta.
Herşeyi kaybettim, oysa bir gülüşte buldum kendimi.
Bir tebessüm de buldum düşlediklerimi.
Ben beni olalı ilkkez bir dala türkü yaktım.
Ama bilemedim ki kendi kendimi yaktığımı...

Sorma artık usta o türküyü.
Ne ben kaldım nede söylenen türkü.
Yanmış bir ben küle dönen umutlar.
Nereden tutmak istersen elinde kalır.
Ben beni yaktım eser kalmadı.
Sorma işte usta boşver.
Ben bana yetmedim...
YAZAN: Sinan TOKER
YAZILDIĞI TARİ:30/03/2019/ ELAZIĞ