Gönül Sızım
Zamanla kayboluyor tınısı hayatın
Mavi denizler kararıyor birer birer Kalmıyor eski ihtişamı Sırça köşkün, mor menekşenin Vadilerde zambaklar ölesiye nefret kusuyor artık Can çekişiyor kuytu köşelerde Yarınlar Yarınlarım Yarınlarımız Umuda taşınıyor bak şu kuşlar Kanatlarında asi bir feryat Bir girdabın esamesi bu Hani nerde o ahengi Eski mevsimlerin Neredeler yüreğime değen yağmurlar İçimi ısıtan o kış nerede Sahili dert olanın dinlediği Türküler de tat vermiyor artık Gökyüzünün taşıdığı ahenk Gönül sızım oluyor Gönül sızım Dinmiyor artık Başka bir dünya mümkün! diyor Yükselen bir ses Başka bir dünya mümkün! Ama başkaların dünyasına sığamıyorum artık Farksız kalıyor düş ve gerçek Nereden nereye gidilse koşar adım ve Yolun sonu hep uçarı Hep kaçık |