insana en çok kendi karanlığı yakışır...
Bazen insan kendi boşluğunda sıkışır
Nefes alamaz kalbi parçalanır Bazen insan sevdiğinden yaralanır Gerçek sevgi olunca benliği yara alır Bazen insan aydınlıkta göremez Aydınlık gözlerini yakar geçer Karanlık iyidir, gözyaşlarını saklar O yüzden karanlık dostumdur benim Ben karanlıktan korkmam sevgilim Seni saklayan karanlıklar bana iyi gelir Hem bilir misin bana en çok böyle yalnızlıklar Böyle ucu bucağı olmayan hasretler gelir |
İç içe geçmiş yıldızlar
Kim alacaktı matemi
Ey karanlık geceler !
Her gece, ıstırabım var
İçimden içime batar
Feryadım ta arşa çıkar
Duyun, karanlık geceler !
Ben ki, ağlar şu alemde
Ben ve benimle olanlar
Size verdim her şeyimi
Alın, karanlık geceler !
Beni bende aydınlatan
Ruhuma aynalar tutan
Yaralarıma neşter atan
Derman karanlık geceler !
İlham gelir düşünürüm
Nice hayaller görürüm
Sevdalara bürünürüm
Sevdam karanlık geceler.!
Çok güzel bir şiir geceleri seven bir şiir.
Tebrik ederim
Saygımla.