ömrüm hep iki kişilik...kimi zaman eskittim yüzümü avuç içlerimde gece yüklü gözlerin uyuturken zamanı denizler hala hırçın adının bir yerinde azalıyor sanki hayat kül taşıyan ateşiyle sustur şu yağmuru gitmeden önce sürükleniyorum kendime bak yenildikçe oysa saçların rüzgar dokunsam bahar çarptıkça ayrılığa kanatıp kanatıp ağlar kırılan dalların ağırlığı gelir omuzlarımı dağlar adımları ürkek gözleri ıslak bu dilsiz sevdamızın bağlanmıştı sesi inceden bir saz teline tutunduğum dizeler kirpiklerine ağıt geçtiğim caddeler tenhalıktan yorgun her vakit sonraki aşka geç nasılsa uzundu sözüm oysa soluğum bir nefeslik sen yine de suskumu hayra yor ömrüm sen ve sensiz iki kişilik... 10/06/2008 |
geçtiğim caddeler tenhalıktan yorgun
her vakit sonraki aşka geç nasılsa
uzundu sözüm oysa soluğum bir nefeslik
sen yine de suskumu hayra yor
ömrüm sen ve sensiz iki kişilik...
sizi okumak keyif verici.. candan kutlarım... selam ve saygılarımla..