Leyl-i Mavi
kuş sürüsü ufkun çizgisini kanatan
kafiyeli bir şiir olup göçüyor kağıttan göğe okuyun yasaklanmadan suyun hecesini içmeye yeltenen kız böcekleri düşün ki dünyanın bütün denizleri bir damlanın içinde düşlerine bakıp çıkacakken koybolursun derinde yüzünün duvarına ördüğüm çiçeklerin adını sayıklamasından kelebeğin bir günlük ölüm duasından geçtim çekerim çileyi düğümlerim bastığın çimene çünkü aklına ne gelirse basılır kalbe aşk için kaç kere ölür dirilir insan bilmiyorlar güzelliğin yalnızlık olduğunu düpedüz ağladığımız karanlık sinemalarda saklanan kınalı saçlarımın savurduğu nazlı rüzgar durulur ılgıt ılgıt onulmazların türküsünde tütün lekesi değil yüzündeki sarı gerçeğin hüzünlü süsü buğulu camlara kendimi çiziyorum sonra kurşundan kolye günler boynuma asılı her darbesinde elimin, ısıtıyorum ıslanmış ayaklarını annemin beni tek anlayan, sevda saçmasıyla vurulduk alnımızın sütunlarında keder sürmanşet . Edebiyatdefteri’ne ve okuyup yorum yapan dostlara teşekkürler... |
Bu muhteşem esere
Saygımla