FARKINDAYDIM
Sustum öylece,
Dünya kabrinde! Silik bir sis, Vardı tepemde. Karanlık çöktü! Yüreğimin telaşına. Sakin bir ölüm İstemiştim Yaradan dan... Rüzgarların, Kuşların, Güllerin, Çiçeklerin, Kokuları, geldiği bir ölüm... Ve belki ! Sabah’ın güneşi Ve ya gökkuşağın terimi Yani beyaz bir ölüm. Oysa, herşeyin farkındaydım. Bir kelebeğin kanadındaki İhtişam gibi, Fevri davranıp! Rüzgarın, Güneşin, Ve havanın bozuk akıntısına Kapılacağımın, Ve Sabahla doğup, Akşamla öleceğimi ! Ne yazık ki, İyi biliyordum. En önemlisi de, Yanlız olacaktım, bu yolda.! Kimse olmayacaktı.! Ne yanımda, Ne de başucumda, Terk edilişin... Ve soğuk, Bir dışlanmışlığın ortasında, Yanlız kalmış, Yıkık, harabe ev gibi, Hissedercesine , Ölümü bekleyecektim... #Peryasız |
Bu şiir; Şiirin yüceliğinin ve güzelliğinin sonsuz kanıtı...
...................................................Saygı ve selamlar..