Her canlıya hayat veren ey! Kara.
Toprak ana sana küsüm bilesin
Yirmi yıldır her gün kanar bu yara
Toprak ana sana küsüm bilesin

Bir tohumda yaprak oldun dal oldun
Kervanlara köprü oldun, yol oldun
Yalnız bana, diken oldun, zül oldun
Toprak ana sana küsüm bilesin

Gül kokulu oğul verdim koynuna
Oku diye not bıraktım boynuna
Bende seni ana saydım vay! Bana
Toprak ana sana küsüm bilesin

Bahar oldu dağı taşı bezettin
Kurdu, kuşu, karıncayı gözettin
Ben istedim diye binbir naz ettin
Toprak ana sana küsüm bilesin

Dedim... o cömerttir bilir işini
Dedim...günahsızın okşar başını
Sen kibirle çattın kara kaşını
Toprak ana sana küsüm bilesin

Su yürütsen gizli saklı köküne
Işık olsan iki gözün tekine
El kadar bebeğin sana yükü ne?
Toprak ana sana küsüm bilesin

Yağmura hasret kal gün yüzü görme
Boşalsın ambarın murada erme
Ya ölümü öldür ya selam verme
Toprak ana sana küsüm bilesin

Yirmisinde gök semadan indirsen
Ak yeleli kır atına bindirsen
Ne olurdu bu hasreti dindirsen
Toprak ana sana küsüm bilesin

Cennet kilidini koysan cebine
Hayat öpücüğü versen lebine
Ne olurdu tekrar döksen kabına
Toprak ana sana küsüm bilesin

Sana yarim diyen Veysel’e yazık
Gördüm ki seninde niyetin bozuk
Çakarım sanma hiç dünyaya kazık
Toprak ana sana küsüm bilesin

Bana ne depremde yırtılmış fayın
Bana ne paslanmış gerilmiş yayın
Sende tat kederi ey! Ulu sayın
Toprak ana sana küsüm bilesin