ben biliyorum seni
belki de bi yerlerden hatırlıyorumdur
ne çok şey tutuklu içinde
hissediyorum
kim bilir kaçıncı kez
sessizliğinin içindeki seslerle
tutku çemberine oya örüyorsun

profesyonellikte bir ustalık işi
gözünü kırpmadan mesela
öldürebilmek sevdiğini
sanki hepsi birer senaryo gereği
akordu bozulmuş bir saz gibi
gönül telleri hep kopmaya meyilli

bir çırpıda silmek acıyı
belkide hüzünle yaşamak
kısacık bir ömür boyu
hayatı affetmek mi doğru
yoksa üstlenmek mi suçu
üstüne gitmek bazen
ya da geriye kaçmak hemen

umutlanmak mıdır olay
unutmak mı kolay
birini hayatından çıkarmak
hayatına birini tutmak mı o an
birine mahkum olmak
ya da kendini o’na hapsetmek

ben hep geç kaldım
yani ve nedense
herkes de erkendi zaten
ileri geri
bir ömür işte böyle bitti.,,atn