AB-I HAYAT
Ab-ı hayat olmuşsun tüm evrelerine hayatımın
İçimi temizliyorsun olanca berraklığınla Ben de akışına bırakıyorum artık çoğu şeyi Zamanla yarışıp akarken sonsuzluğa Gece gündüz dinlemezsin, yorulmazsın, dinlenmezsin Sararsın gönülleri hafif ezgilerle gün boyu Kırılırsın, dökülürsün, durduk yere üzülürsün Bilen bilir kıymetini, boşuna yorarsın kendini Ab-ı hayat olmuşsun tüm zerrelerine benliğimin Sesi gittikçe artar ruhuma zerk ettiğin şelalenin Huzuru hatırlarım, gülümsemek gelir aklıma Seni görünce başlarım hayata kaldığım yerden Tanınmadık yüzler durur aklının şaşkın köşelerinde Susarsın kendine, içine atarsın kurak yüzünü Diğerleri anlayamaz o kalpteki zengin hazineyi Korumazsın kendini, ciddiye almazsın onları Çünkü bilirsin ki en karanlık saat altmış dakika |