Ben, romatizmalı bir hasta,
Sense İstanbul havası!
Bahar çiçekleri gibi şen,
Yaz geceleri gibi berrak,
Güneşli günler gibi,
Sıcak, sımsıcak olduğunda;
Genç bir delikanlı gibi,
Ne yorgunluk, ne sızı bilirim.
Olsa olsa,
Küçük bir mola,
Belki bir bardak demli çay,
Ya da buz gibi bir kola!
Sonra?
Ya bir topun ardında,
Körük gibi inip kalkarken göğsüm,
Koşarım delicesine.
Ya bir sahil kenarında,
Seyrederek denizi,
Dalarım tatlı hülyalara.
Fakat sen,
Lodos kesildiğinde,
Esip gürlediğinde,
Efkâr yüklü bulutlarla birlikte,
Kopup gelen dalgaları,
Karaya vurduğunda;
Bir sızı sarar yüreğimi.
Amansız,
İnsafsız…
Ne mecalim kalır dizlerimde,
Diz dedimse, yüreğimde,
Ne de fer, gözlerimde.
Gündüzleri geceyi,
Geceleri, gündüzü özlerim.
Ne gecede, ne gündüzde,
Ne yokuşta, ne düzde,
Derbederliğime tek çare,
Yine sende.