DUYGU KRİZİ
hayatın
zamansız rastlantıları tekrarlanır gibi geldiler soluk soluğa harfler unutulan cümleler kapatılan kapılar daralan günler her yer her seferinde değişiyor beni benden başkası yapıyor dilsiz oluyorum gözlerim , hem sözlerim hiçbir dile çevrilmez hüznüm bin pişmanlığıyla hayal kırıklığı beni her ne vurmuşsa yufka yüreğim bileylendi mağrur durdum sükut orucu tuttum sustum tenhalara koştum kendini arayan biri oldum bir sarmaşık gibi acılarla sarıldım yılgınlıklarım vardı kar yağdı bahar açtı yaz bitti güz geldi saklı hançerim bağışlamasız duygularım tozlu yerlerinden çıkıp geldiler iyilik ağırlıklı beni geçemediler ruhumun tüm sessizliği süzülmüş acılardan gülümsemem sınırlı hırçınlığımı görünmez kelepçeler tutuyor deniz kokulu şehir iyi ki beni seviyor bir seher vakti ilahi nağmeleri sorgusuz dinledim silip attı içimdeki tedirginlikleri yorgun ruhumu dinlendiren istanbul’u yasını tutuğum kayıp yıllarımı kendimi gördüğüm gür saçlarımı boşluğa açılan salıncak merakımı uçurtma uçurmak sevdamı gülünce unuttuğum acılarımı bir vazoda saklıyorum ömrümün tik taklarında bir yalnızlık şarkısı dinliyorum .. 19.02.2019 Mustafa KAYA |