Bir kırmızı güldün sen, hiçbir bahçede açmayan
O yakutî ışığını, hiçbir cevherden saçmayan
Kan kırmızı rengini hiçbir dudakta sunmayan
Kaçıncı şiirdin sen! Gizini senden başkasına açmayan..

En güzel renktin sen, tüm renkleri kıskandıran
Gökkuşağındaki renkleri, birbiriyle yarıştıran
Yere göğe, denize güle; kime sorulsa meçhul olan
Bir renktin sen, yalnız bana ve sana ait olan.

Tülden bir hayâldin sen, gözlere görünmeyen
Gözlere görünen ne varsa hepsini görünmez eden
En kara siyahta bile, en aydınlık ışık gibi tüten
Kaskatı ruhumdan bile, en nahif haliyle süzülen...

Ürkek bir ışıktın sen, gündüzleri âlemden gizlenen
Gece olunca parlayıp, tüm ruhuma nüfuz eden
Ürkek bir ışıktın sen, en münevver nurdan dökülen,
Yokluğunda ruhları, varlığında gözleri kör eden!

Lâhzalık bir şarkıydın sen, en güzel notalarla söylenen
Dinleyince köz olmuş ruhumda serinlikler estiren
Bir şarkıydın sen, ruhta çağlayıp dudakta mühürlenen
Kaçıncı şiirdin sen, gizini senden başka herkese açık eden!