Yine bir gecenin vaktidir
Benim şu sokağın soğuğunda gezinen
Sımsıcak ellerinin ise hayalidir
Sanki avuçlarımın içinde gezinen...

Isıtarak yüreğinden artakalanları
Başında o küçük şapkan ve
Bana bakan gözlerinle,
Acıyarak çırılçıplak ruhumun hâline
Bir bir dokuyorsun senden kalanları.
Sanki pamuktan bir kumaş gibi,
Sararak sımsıkı, üşümüş kalbime...

Senden büyük montunun içinde
Kahkülün düşmüş gözlerinin önüne.
Şöyle saçlarını bir geri atıp
Kömürden kara gözlerinle
Bakıyorsun işte yüzüme,
Sanki tüm cihanı ardına atıp
Serip emrine amade!

Dudakların, bir söz fısıldayan
Sanki kor bir ateş yakıp
Ruhumdan çağlayan,
Sanki tüm sokakları ateşe atıp
Bir bir önümde yakan!
Öyle bir ateş ki
Benzeri yok ömrümde
Yakarken tüm yüreğimi,
Ruhumu kül edip bir esişte
Ve şöyle üfleyip, bir nefeste
En karadan daha kara gökyüzüne
Armağan ediyorsun sanki
Baştan aşağı boyasın diye
Her geceden, her geceye...