Fotoğraf orjinaldir. Kendisine şiir yazdığım o sevimli kara kedi ve yavruları bir arada... Eski güzel günlerden bir anı...

Kara kediler uğursuz olur dedi kadın.
Okul bahçesinde doğuran kediye bakıp
Uğursuzdur, uğursuzluk getirir.

Kantinden iki karton kutu kapıp getirdi hademeler.
Birini açıp altına serdiler.
Öteki barınağı oldu.
Öyle konforlu bir barınak değildi.
Yuva oldu garibanlara o Ankara soğuğunda.
Hademeler okul sütü ikram ettiler.
Teneffüslerde başını okşayıp gitti çocuklar.
Kara kedi minnetle baktı gidenlerin ardından.

Kara kediler uğursuz olur dedi büyükler.
Çocuklar aldırmadılar.
Kimi sosis, kimi peynir verdi.
Kara kedi açlığını unuttu.
Aşkla baktı yavrularına.

Önce birini alıp götürdüler
Ardından bir diğerini.
Hademeler çok yaşamaz dediler
Anadan ayrı düşen enikler.
Uğursuz diyenler kara kedilerden
Ne kötülük gördüklerini söylemediler.

Kara kedi her defasında
Delice arandı durdu.
Üçüncü yavrusunu da kaptırınca insanlara
Bu kez ikram edilenlere dönüpte bakmadı.
Aramadığı delik kalmadı.
Kara da olsa anaydı, yüreği aktı.

Sütten henüz kesilmemiş
Dördüncü yavru da kaybolunca
Kara kedi de kayboldu ortadan.
Gece kadar karaydı.
Kara da olsa aşıktı.
Anaydı, yüreği kar beyazıydı.

Kara kediler uğursuz olur dedi kadın.
Öteki onayladı başıyla söylenenleri.
Bizim kara kedi çıkıp geldi günler sonra.
Kolaçan etti ortalığı
Yavrularına seslendi.
Yemek artıklarını yaladı.
Eniklerden arta kalan ne varsa kokladı.
Yüzümüze dönüp baktı
Evlatlarımdan haberdar mısınız der gibi mırıldandı.

Kara kediler uğursuz olur dedi kadınlar.
Söylenenleri anlamadı bizim kedi.
Bir umut minnetle dönüp baktı insancıklara.
Uğursuz diyen kadınlar kara kedilerden
Ne kötülük gördüklerini sordum söylemediler.