BİTMESİN BU SEVDA
Issız boş bir odada
Kırık dökük bir radyo Melankolik şarkılar çalıyor Elimde siyaranın külü uzadıkça uzamış Bilirsin,bazen gerçeki görmez insan Hüzün deryasına açılır yelken Önce insan biter,sonra rüzgarı Seven yürekler,dalıp gider gözler Akşamın alaca karanlığında Kör karanlığın yalnızlığında düşersin Sen yine de yaz beni,beyaz sayfana Yoksa,önce sen bitersin,sonra ben Yazmaz olur kara kalem Yıkılmasın dekor,kapanmasın perde Bitmesin kelimeler Anılar yanmasın,savurmasın rüzgar O taht misali musallaya Önce rüzgarımız gelir Sonra bitmeyen hüzün YNS |