HAYALPEREST
Yalpalayordu aydınlık belirsiz bir şafakta
Hayaller uzak bir kimsesizlikle yok oluyordu Zaman bilinmeyen bir canavar her faniye zarar Sevda bir yalan her ahmağı kandıran Sen küçük sahtekar ve zamansız bir hayal Ben korkak ve çelimsiz bir hayalperest Dünya uzun karanlık ve dikenli bir yol İnsanlar sonu asla bilmeyen yolcu Ölüm uzak soğuk ve korku Yaşamak tatlı ve hoş bir telaş Ama ben Ne soğuk ve korku Nede yaşamak yalnızca bilinmezlik Uzak ve geçmiş bir rüya Bazen kabus bazen aydınlık Yollar karanlık İnsanlar oyuncak |
İnsanlar sonu asla bilmeyen yolcu
şiirin her bölümü güzel ama ben burayı özellikle almak istedim.karanlıktan bakınca dünyaya böyle gözüküyor değil mi:)peki ya aydınlıktan nasıl?denedinim mi aydınlıktan bakmayı?hangisi cazip karanlık mı aydınlık mı?
bunlara rağmen şiirin güzel olduğunu inkar edemem:)bir şiirde sorgulama,umutsuzluk varsa bence umutta vardır.umutlu olma isteği vardır en azından.yüreğine sağlık...
sevgilerim yüreğine...:)