(İnan inan ki, kimse bana senin gibi bakmadı)
(Vallahi billahi kimse beni senin gibi üzmedi)
(Leyla bile Mecnun da böyle iz bırakmadı.)


Uykularım hep yarım ve kabus;
Unuttum geceleri ,güneşi,
Uyumak bir hayal oldu...
Öyle uzaksın ki;unuttum seni.
Ne olur uzak olma benden,
Gözyaşlarıma sığındım...yoksun diye...
Bir onlar...bir de ben...
Yağmurla ağlıyor gözlerim!
Her şey bana karşı olsa da,
Kalbimde,sana sığındım.
Bazen konuşuyorum, kalbimle,
Kalbim ağlıyor senin için.
Sabahları beklemek...
Akşamları beklemek...
Günleri hüzünle geçirmek.
Hiç bir şey teselli etmiyor beni,
Bu beklemeler hep sendin!
Ben; en çok seni bekliyormuşum...
Meğer.
Bazen bir dost eli uzanıyor bana,
Umutlanıyorum ...sen olurmusun bu?
Ama hiç kimse sen olamaz...
Kalbimdeki seni silemez,
Ey sevgili...kalbim yalnız...
Sana aittir.
Gel ! ne olur,
Simsiyah karanlıklarıma...
Gök kuşağı ol!