BİR KADAVRA DÜŞÜN

eşeledikçe geçmişi
gözünde pus
dilinde pas
yüreğinde nasır oluşur

sen hekim ol
ve
bir kadavra düşün
kes
biç doğra
istersen haykır seviyorum diye
o ölü
duymayacak işitmeyecektir seni
sen kaybettin
öperek tutup da kaldıramazsın kollarından

bir kere dokundurmuşsun neşteri
girmiştir göğüs kafesinden içeri
nabzını yoklamak şimdi mi aklına geldi

hani öpmek istesen
dudaklarında kan
öyle bir gidiş ki bu senden
öyle bir hicran

hadi vazgeç
örterek üstünü meftanın
zevkini çıkarmaya bak acılarla geçecek her zamanın

gömülmek değilse emelin
çağır gökyüzünde kararan bulutları
bundan sona yaşam ki senin
boya gökyüzünü maviye

bak
cemrelerde düşmeye başladı
tomurlar uyanışta

öyle bir tohum ek ki yüreğine
filizlensin
boy boy filiz versin
çünkü sen yaşayan hazansın
bense bir ölü

Efkan ÖTGÜN