Bir şiir yazmak ne zor halbusiki
Zor olan yürekten gelenleri dile getirmek değildi
Asıl asil olan gönüldeki mabedin sırrına erebilmek
Ey kifayetsiz sorgusuz sualsiz dillenen dile gelen ince sızım
Yüreğime değersinde sevmek için sevilmeye degermisin bilinmez
Gözü kara sevdam görmezden geldiklerin heybende birikir
Gün gelir canını acıta acıta, kafana vura vura gösterir
Ey canı canandan üstün gören gönül mabedim
Gün gelir ömrünü heba ettiğin geride kalan ömrünü alır gider
Nefsi nefesini kirletip yol ortasına fırlatır gider
Sen sevdanla sınanır o ise sevdanla aşık attıgıyla kalır
Gerceklerini göremediği zaman da sebepsız kala kalırsın
Sen sevdalı o vefasız sen yaralı o vurdumdutmaz
Yani ey mahkumiyet kala kalırsın
Ardında hüküm giyersin müebbet sonun olur
Ardın sıra hükmün verilir kalemın orta yerınde kırılır
Kader sandıgın megerse bir oyundan ibaretmiş
Sen gercek o yalan
Var git yoluna zehir zembelek sevdam
Senin gönlün oynaşlar diyarı
Benim gönlüm hırpanmıs hor görülmüş köhne diyarı
Sen vaatler ülkesinin hallac pamugu
Giden ömürden kalan ise ömründen alır
Var git soysuz sevdam yaram derin hancerin zehri bela
Var git sonu hüsrandır sevdamın
Yanlızlıgım sebebım olsun ardın sıra
Yolun uzun ömrün kısa olsun ey nankör sevdamın baş tacı
Gidişin uzun dönüşün olmaz olsun.