Anne.Tuhaf zamanlardayız anne Yolları kesip duruyor can dediklerim Bir çarpık çıkmazdayım Gecenin bir yarısı kapı açılır Işıklarımı söndürür oldu karanlık. Dünya merhametsiz annecigim Verdiğin öğütler zamana uymuyor Öyle bir yara var ki şu göksümde Batıyor ha battıyor. Tadı yok senden sonra buraların Başı, sonu, yok burda yalanların Su iç geçer derdin annem geçmiyor Duyarsız dünyanın derdi bitmiyor. Dün ki yanlızlığım bugün kabusa döndü Çıldıran düşüncelere dalıyorum Parcalar kopuyor içimden Değişen zamana ayak uydurmak zor. İnsanlar, insanları ağlatıyor anne Onulmaz dertler bataklığındayım Yüzümü nereye çevirsem acı Hasretin kaynağına düşüyorum Bir ömürlük gözyaşım Hüzün demir atmış içime, Çeksem çıkarsam yırtar! Yaşamayı beceremiyorum Hayat acı çekip yanmak mı anne! |